Os consellos de papá

De nena lembro a meus pais falar en galego na casa entre eles pero a min sempre se dirixian en castelán (vivíamos en Madrid). Meu pai contábame que cando él iba a escola a mestra tiráballes das orellas e castigaba aos nenos que falaban galego na clase, falar galego era cousa de paletos e burricans por iso a min non mo aprederon.

¡Ay Marieta, Marieta… Marieta do albiu! presta atención a lo que te voy a decir y procura no olvidarlo:

  • Si tienes tres y gastas dos la cosa irá bien, pero si gastas cinco mal negocio, guarda algo para imprevistos.
  • Si tienes un problema que se puede solucionar no te preocupes y no dejes que te quite el sueño, pero si no tiene solución tampoco te preocupes, dormir bien es importante.
  • Trata con respeto a todo el mundo, recuerda que nadie es más que tú y tú no eres más que nadie. Nunca mires por encima del hombro, mira siempre a los ojos. Se humilde.
  • Arrímate a los que saben más que tú y trata de aprender, nunca dejes de aprender. Por contra aléjate de los arrogantes, los reconocerás fácilmente porque son esas personas que quieren ser el niño en el bautizo, la novia en la boda y el muerto en el entierro.
  • Si quieres recoger has de sembrar primero, pero que no te importe cuan grande sea la cosecha. Tú siembra, porque es más feliz el que da que el que recibe. Se generosa.
  • Camina siempre erguida y siéntate derechita. Y escucha más y habla menos hija, ¡que hablas más que un sacamuelas!

Xa ves papá… saiuche a filla galegofalante e paroleira pero aquí sigo, botándote de menos e tentando seguir os teus consellos do mellor xeito posible.

Hoxe é día do pai, aínda que para min o é tódolos días. Quérote!

Advertisement

“Falan castelán”

Un poema de Florencio Delgado Gurriarán, o autor homenaxeado no Día das Letras Galegas 2022

FALAN CASTELÁN

O vello cacique – quen mo quer mercar? – que, dende o seu pazo, amola ao paisán, FALA CASTELÁN

O repartimento das utilidás tamén vén escrito TODO EN CASTELÁN

O crego da aldeia, do inferno a berrar pra meterlle medo ao pobre aldeán, FALA CASTELÁN

Dille que condena se fai tal ou cal fálalle do demo, TODO EN CASTELÁN

O siñoritiño da vila de Tal, con vento na testa, sen calos na man, FALA CASTELÁN

Como é cousa “fina” o alleo falar, di… cen parvadas, TODO EN CASTELÁN

Certo forasteiro, rico por roubar, que veu a Galiza vendendo azafrán, FALA CASTELÁN

Il, que chegou fraco e que está a estoupar, fixo os seus choíños, TODO EN CASTELÁN

Aquil rapás listo que anda a predicar en tódolos mitins por mor de medrar FALA CASTELÁN

Di que aos que gobernan hai que se achegar, de “chaqueta” troca, TODO EN CASTELÁN

Mozo falanxista, mistura infernal de tolo e verdugo FALA CASTELÁN

Soñando coa moura España imperial, canta Torquemada TODO EN CASTELÁN

Quere enguedellarte calquer lacazán? Pois, ao xulgado te vai demandar, FALA CASTELÁN

Ata o “mandamento” que ordena embargar, tamén vén escrito TODO EN CASTELÁN

Ouh, lingua de Cervantes, de Lope e de Quevedo, ouh, fala de Castela, nai de conqueridores, ouh, idioma sublime, ou castelán sonoro! (O que é, na nosa Terra, tes bos embaixadores!)

Graciñas a Ana, Lola, Lila, Montse, Silvia, Orisel e Pedro, Carmen, Abdoulaye, Isabel, Elisabeth, Oriana, Nila, Andreia e Alfonso por darlle voz a este poema.

Carvalho Calero – Día das Letras 2020

“¿Onde está o verso? ¿Onde está a prosa?
¿Onde está o home? ¿Onde a muller?
¿Onde está a arte? ¿Onde a politica?
¿Onde está o mal? ¿Onde está o ben?
¿Onde está o novo? ¿Onde está o vello?
¿Onde está a injúria? ¿Onde está a lei?
¿Onde está o amor? ¿Onde o desejo?
¿Onde está o mal? ¿Onde está o ben?
¿Onde está a direita? ¿Onde a esquerda?
¿Onde o fastío? ¿Onde o pracer?
¿Onde a verdade? ¿Onde a mentira?
¿Onde está o mal? ¿Onde está o ben?
¿Onde está a paz? ¿Onde está a guerra?
¿Onde está o demo? ¿Onde está o deus?
¿Onde está o ceibe? ¿Onde esta o escravo?
¿Onde está o mal? ¿Onde esta o ben?
¿Onde está o negro? ¿Onde está o branco?
¿Onde o traballo? ¿Onde o lecer?
¿Onde está a morte? ¿Onde está a vida?
¿Onde está o mal? ¿Onde está o ben?”

Poema 41 de Excalibur